تاریخچه کفش
تصور اینکه زندگی هنوز کشف نشده است, زندگی دشوار است. همه چیز به دلیل نیاز واقعی و عملی برای محافظت از پا در برابر اثرات بیرونی آغاز شد. این نیاز به ظاهر ساده انسانی به یک صنعت به سرعت در حال رشد تبدیل شد که در آن طراحی دقیقا به اندازه کارکرد مهم بود. اگرچه ویژگی های اصلی کفش بدون تغییر مانده است, با نگاهی به تاریخ طولانی و جالب کفش, می بینید که رنگ ها, مواد و طرح ها تغییر کرده اند. پیش از این, کفش هایی که قبلا توسط صنعتگران ساخته می شدند. اما امروز, آنها بخشی از یک صنعت کارخانه ای هستند که هر سال مبالغ هنگفتی به دست می آورند.
تاریخ, تغییرات و گرایش های مد کفش را می توان به دوران اصلی تاریخ جهان تقسیم کرد:
پیش از تاریخ (2.5 میلیون قبل از میلاد - 1250 پیش از میلاد)
باستان (1250 پیش از میلاد - 476)
قرون وسطی (476 - 1453)
اوایل دوران مدرن (1453 - 1918)
روزگار مدرن (1918 - این روزها).
, درک های مختلف از فرهنگ و هنر, عوامل اقتصادی و سیاسی مختلف که نقش مهمی در مواد در دوره های مختلف دیدگاه های مختلفی از جهان وجود داشت, شکل ها, اصطلاحات و سبک های مورد استفاده در کمد مردم داشتند. کشف و تسخیر اراضی جدید, فناوریهای جدید و درکهای مختلف دنیا سبک و مد کفش را تغییر داده است.
کفش های اولیه, محبوب در دوران پیش از تاریخ, توسط صندل ها تغییر یافت که به دلیل شکل گیری طبقات اجتماعی, محبوبیت آن در دوران باستان افزایش یافت. در قرون وسطی که با فروتنی و فئودالیسم مشخص است, اولین سازه های کفش شکل گرفت و پاشنه پا کشف و مورد استفاده گسترده قرار گرفت. در اوایل دوران مدرن دوران رنسانس و باروک بود که در طی آن می توان نکات مربوط به کفش مدرن را نشان داد. در این مدت, کفش های زنانه و زنانه بسیار مشابه بود. مدل کفش بسته به طبقات اجتماعی متفاوت بود. همچنین, در دوره قرون وسطی که فئودالیسم حضور داشت, جامعه به طبقه هایی تقسیم می شد که نه تنها در مورد شغل و مسئولیتهای مختلف بلکه در مورد لباس و کفش متفاوت تصمیم می گرفتند. دهقانان و اهالی شهر غیر اصیل چکمه های چرمی سنگین و تیره و با پاشنه پوشیدند. در همین حال, نجیب کفش های فانتزی بیشتری می پوشید که اغلب پاشنه چوبی داشتند. چاپ ها, زیور آلات و سایر عناصر تزئینی فقط توسط نجیب پوشیده می شد. آنها یین کفش ها را زز یک کفش ورزشی سفارش می دادند. هر کفش مطابق با روحیه و خواسته های مشتری متفاوت و تزئین شده بود, بنابراین هر جفت کفش منحصر به فرد و متفاوت بود. روزگار مدرن, درک مد را تغییر داده و سنت های کفش کشی چند دهه طولانی را به شدت تغییر داد. این اتفاق به دلیل فرصت های جدید در فناوری انجام شده است که باعث می شود کل فرآیند ساخت کفش بسیار ساده تر و ساده تر شود.
اولین کفش ها کی ظاهر شد؟
1991 یک تاریخ مهم در تاریخ کفش است زیرا این سالی است که در مرز اتریش و ایتالیا ، باستان شناسان یک انسان مومیایی شده به نام اوتزی را از عصر حجر پیدا کردند که حدود 3300 سال قبل از دوران ما درگذشت. این مسافر آلپی پوشیده از کفشهایی بود که از جنس آنرا با تنها ساخته شده از خرس پوست و پر از یونجه پوشانده بودند. اینگونه تصور می شود که روش تولید کفش سنگ عصر مانند است: هرچه تعداد بخیه کمتری ، خشک تر و گرمتر پاها وجود داشته باشد ، بنابراین چرم را چروکیده اند. بخیه ها کوچک بودند و با توجه به ابزاری که مردم در آن زمان داشتند ، خیلی قابل اعتماد نبودند.
Oetzi از کفش عصر سنگ
یک جفت کفش خاص وجود ندارد که نشان دهنده آغاز تاریخ کفش باشد. دلیل این امر کفش های بسیار متفاوتی برای آب و هوای مختلف بود و مواد مختلفی که برای کفش استفاده می شد در مناطق مختلف وجود داشت. در مناطق شمالی ، کفش از چرم ضخیم تهیه می شد و با خز و یونجه گرم می شد. در همین حال ، در مناطق جنوبی ، بیشتر صندل ها ساخته شده از برگ های نخل یا الیاف پاپیروس بودند. به رغم آب و هوا ، مردم برای محافظت از پاهای خود در برابر اثرات طبیعی بیرونی ، به کفش نیاز داشتند.
بسیاری از تغییرات و مدل های کفش مناسب در دوره مهاجرت (سده های 4 تا 6) و در جنگهای صلیبی (قرنهای 11 تا 13th) پدید آمدند که اروپایی ها به سمت شرق حرکت کردند. در این مدت ، اروپا از صندل های مصر و کفش های اشاره شده طغیان شد. به زودی پاشنه پا کشف شد و شیوه غربی کفش شروع به توسعه کرد که در دنیای معنوی و سخت قرون وسطی بسته به طبقه اجتماعی فرد پوشیده می شد. منحصر به فرد ترین و محبوب ترین روندها در ایتالیا و اسپانیا شکوفا شد ، کشورهایی که قوی ترین بندرگاههای اروپا در آن واقع شده بودند ، مغازه های صنعتگران و بازرگانان با سرعت سریع در حال توسعه بودند و اولین مراکز مالی تاسیس شد. بنابراین این کشورها یک مهد واقعی کفش و مد لباس بودند.
طراحان مدرن کفش اغلب به ایده های جدید ، الهام بخش و خلاقیت به تاریخ نگاه می کنند. از اواخر قرن نوزدهم روشهای تولید کفش ، ساختارهای خیاطی ، شستشوی چرم ، سوزش و رنگ آمیزی تغییر نکرده است.
حال ، بیایید مد و روند کفش را در طول دوره های مختلف تاریخی بررسی کنیم.
تاریخچه کفش در دوران قدیم و باستان (1250 پیش از میلاد - 476 پیش از میلاد)
اولین صندل ها در مصر باستان ظاهر شدند. آنها از برگهای نخل, الیاف پاپیروس و چرم خام تهیه شده بودند. این صندل ها در انتهای پا کشیده و گره خورده بودند. در ابتدا فقط روحانیون و فرعون قادر به پوشیدن آنها بودند اما بعدها صندل ها توسط همه مصریان باستانی پوشیده می شدند و رنگ های مختلف نمادی از یک طبقه خاص اجتماعی بود.
همچنین لازم به ذکر چین است. درک بسیاری از کشورهای غربی روند چین دشوار است. برای چندین دهه, یک کانون زیبایی در چین پاهای نیلوفر آبی بود که عمدتا در سده های 10 تا 11th محبوبیت زیادی پیدا کرد. پاهای نیلوفر آبی طلسم به شکستن و خم شدن انگشتان پا اشاره دارد به طوری که پاها به درستی در کفش های مخصوص قرار گیرند. پاهای کوچک زیبایی واقعی در جهان شرقی به حساب می آمد.
دوره باستان کلاسیک به دوره های یونان و روم فرهنگ می رسد که مرحله اولیه تولید کفش شروع به شکوفایی کرد. بخش هایی از توسعه و تکامل در نقاشی ها و نقاشی ها باقی مانده است. افی یونانی و رومی صندل بود. این صندل ها بر خلاف مصریان, طولانی بودند, از نیمه به زانو می روند و توری های زیادی داشتند. در هر دو کشور, کفش ها به زن و مرد تقسیم نشده بودند. همه آنها به همان روش پوشیدند اما مقررات خاصی وجود داشت. به زبان یونانی, صندل ها فقط توسط شهروندان آزاد پوشیده می شدند که به راحتی از بردگان متمایز می شدند. در روم باستان, لباس و کفش سمبل قدرت و تمدن بود, بنابراین کفش طبق موقعیت شخص در جامعه و طبقه اجتماعی آنها پوشیده می شد. یک مثال: سربازان رومی صندل پوشیدند. هرچه صندل صندل بیشتر باشد و تنها نازک تر باشد, سرباز از رتبه بالاتری برخوردار است.
صندل های یونان باستان و رومی
مدتی بود کفش صندل در اروپا مسلط می شد. آنها طبق سبک های روحانی, نظامی, نخبه و دهقانان ساخته شده اند.
در سرزمین های سلتی کفشهای بافته و راحت و راحتی وجود داشت که اغلب از چوب ساخته می شدند. آنها به سرعت کفش دهقانان و فقرا شدند.
قرون وسطی (476 - 1453)
اگرچه قرون وسطایی دوران تاریکی در نظر گرفته می شود, اما در این زمان بود که بسیاری از روند جدید کفش و مد ظاهر شد. پاشنه پا کشف شد و در ابتدا فقط توسط مردان پوشیده شد. همچنین, کفش های اشاره شده, اولین سازه های کفش و یک ساختار اولیه گودایار ظاهر شد.
در آغاز قرون وسطی, اسپادریل ها زز پیرنه ها به اروپای مرکزی آمدند و بسیار محبوب شدند. این کفش ها زز بوم جوت ساخته شده, سبک و راحت بودند, اما در آب و هوای گرم پوشیده می شدند, به همین دلیل آنها به شمال اروپا نرسیدند.
تاریخ, تغییرات و گرایش های مد کفش را می توان به دوران اصلی تاریخ جهان تقسیم کرد:
پیش از تاریخ (2.5 میلیون قبل از میلاد - 1250 پیش از میلاد)
باستان (1250 پیش از میلاد - 476)
قرون وسطی (476 - 1453)
اوایل دوران مدرن (1453 - 1918)
روزگار مدرن (1918 - این روزها).
, درک های مختلف از فرهنگ و هنر, عوامل اقتصادی و سیاسی مختلف که نقش مهمی در مواد در دوره های مختلف دیدگاه های مختلفی از جهان وجود داشت, شکل ها, اصطلاحات و سبک های مورد استفاده در کمد مردم داشتند. کشف و تسخیر اراضی جدید, فناوریهای جدید و درکهای مختلف دنیا سبک و مد کفش را تغییر داده است.
کفش های اولیه, محبوب در دوران پیش از تاریخ, توسط صندل ها تغییر یافت که به دلیل شکل گیری طبقات اجتماعی, محبوبیت آن در دوران باستان افزایش یافت. در قرون وسطی که با فروتنی و فئودالیسم مشخص است, اولین سازه های کفش شکل گرفت و پاشنه پا کشف و مورد استفاده گسترده قرار گرفت. در اوایل دوران مدرن دوران رنسانس و باروک بود که در طی آن می توان نکات مربوط به کفش مدرن را نشان داد. در این مدت, کفش های زنانه و زنانه بسیار مشابه بود. مدل کفش بسته به طبقات اجتماعی متفاوت بود. همچنین, در دوره قرون وسطی که فئودالیسم حضور داشت, جامعه به طبقه هایی تقسیم می شد که نه تنها در مورد شغل و مسئولیتهای مختلف بلکه در مورد لباس و کفش متفاوت تصمیم می گرفتند. دهقانان و اهالی شهر غیر اصیل چکمه های چرمی سنگین و تیره و با پاشنه پوشیدند. در همین حال, نجیب کفش های فانتزی بیشتری می پوشید که اغلب پاشنه چوبی داشتند. چاپ ها, زیور آلات و سایر عناصر تزئینی فقط توسط نجیب پوشیده می شد. آنها یین کفش ها را زز یک کفش ورزشی سفارش می دادند. هر کفش مطابق با روحیه و خواسته های مشتری متفاوت و تزئین شده بود, بنابراین هر جفت کفش منحصر به فرد و متفاوت بود. روزگار مدرن, درک مد را تغییر داده و سنت های کفش کشی چند دهه طولانی را به شدت تغییر داد. این اتفاق به دلیل فرصت های جدید در فناوری انجام شده است که باعث می شود کل فرآیند ساخت کفش بسیار ساده تر و ساده تر شود.
اولین کفش ها کی ظاهر شد؟
1991 یک تاریخ مهم در تاریخ کفش است زیرا این سالی است که در مرز اتریش و ایتالیا ، باستان شناسان یک انسان مومیایی شده به نام اوتزی را از عصر حجر پیدا کردند که حدود 3300 سال قبل از دوران ما درگذشت. این مسافر آلپی پوشیده از کفشهایی بود که از جنس آنرا با تنها ساخته شده از خرس پوست و پر از یونجه پوشانده بودند. اینگونه تصور می شود که روش تولید کفش سنگ عصر مانند است: هرچه تعداد بخیه کمتری ، خشک تر و گرمتر پاها وجود داشته باشد ، بنابراین چرم را چروکیده اند. بخیه ها کوچک بودند و با توجه به ابزاری که مردم در آن زمان داشتند ، خیلی قابل اعتماد نبودند.
Oetzi از کفش عصر سنگ
یک جفت کفش خاص وجود ندارد که نشان دهنده آغاز تاریخ کفش باشد. دلیل این امر کفش های بسیار متفاوتی برای آب و هوای مختلف بود و مواد مختلفی که برای کفش استفاده می شد در مناطق مختلف وجود داشت. در مناطق شمالی ، کفش از چرم ضخیم تهیه می شد و با خز و یونجه گرم می شد. در همین حال ، در مناطق جنوبی ، بیشتر صندل ها ساخته شده از برگ های نخل یا الیاف پاپیروس بودند. به رغم آب و هوا ، مردم برای محافظت از پاهای خود در برابر اثرات طبیعی بیرونی ، به کفش نیاز داشتند.
بسیاری از تغییرات و مدل های کفش مناسب در دوره مهاجرت (سده های 4 تا 6) و در جنگهای صلیبی (قرنهای 11 تا 13th) پدید آمدند که اروپایی ها به سمت شرق حرکت کردند. در این مدت ، اروپا از صندل های مصر و کفش های اشاره شده طغیان شد. به زودی پاشنه پا کشف شد و شیوه غربی کفش شروع به توسعه کرد که در دنیای معنوی و سخت قرون وسطی بسته به طبقه اجتماعی فرد پوشیده می شد. منحصر به فرد ترین و محبوب ترین روندها در ایتالیا و اسپانیا شکوفا شد ، کشورهایی که قوی ترین بندرگاههای اروپا در آن واقع شده بودند ، مغازه های صنعتگران و بازرگانان با سرعت سریع در حال توسعه بودند و اولین مراکز مالی تاسیس شد. بنابراین این کشورها یک مهد واقعی کفش و مد لباس بودند.
طراحان مدرن کفش اغلب به ایده های جدید ، الهام بخش و خلاقیت به تاریخ نگاه می کنند. از اواخر قرن نوزدهم روشهای تولید کفش ، ساختارهای خیاطی ، شستشوی چرم ، سوزش و رنگ آمیزی تغییر نکرده است.
حال ، بیایید مد و روند کفش را در طول دوره های مختلف تاریخی بررسی کنیم.
تاریخچه کفش در دوران قدیم و باستان (1250 پیش از میلاد - 476 پیش از میلاد)
اولین صندل ها در مصر باستان ظاهر شدند. آنها از برگهای نخل, الیاف پاپیروس و چرم خام تهیه شده بودند. این صندل ها در انتهای پا کشیده و گره خورده بودند. در ابتدا فقط روحانیون و فرعون قادر به پوشیدن آنها بودند اما بعدها صندل ها توسط همه مصریان باستانی پوشیده می شدند و رنگ های مختلف نمادی از یک طبقه خاص اجتماعی بود.
همچنین لازم به ذکر چین است. درک بسیاری از کشورهای غربی روند چین دشوار است. برای چندین دهه, یک کانون زیبایی در چین پاهای نیلوفر آبی بود که عمدتا در سده های 10 تا 11th محبوبیت زیادی پیدا کرد. پاهای نیلوفر آبی طلسم به شکستن و خم شدن انگشتان پا اشاره دارد به طوری که پاها به درستی در کفش های مخصوص قرار گیرند. پاهای کوچک زیبایی واقعی در جهان شرقی به حساب می آمد.
دوره باستان کلاسیک به دوره های یونان و روم فرهنگ می رسد که مرحله اولیه تولید کفش شروع به شکوفایی کرد. بخش هایی از توسعه و تکامل در نقاشی ها و نقاشی ها باقی مانده است. افی یونانی و رومی صندل بود. این صندل ها بر خلاف مصریان, طولانی بودند, از نیمه به زانو می روند و توری های زیادی داشتند. در هر دو کشور, کفش ها به زن و مرد تقسیم نشده بودند. همه آنها به همان روش پوشیدند اما مقررات خاصی وجود داشت. به زبان یونانی, صندل ها فقط توسط شهروندان آزاد پوشیده می شدند که به راحتی از بردگان متمایز می شدند. در روم باستان, لباس و کفش سمبل قدرت و تمدن بود, بنابراین کفش طبق موقعیت شخص در جامعه و طبقه اجتماعی آنها پوشیده می شد. یک مثال: سربازان رومی صندل پوشیدند. هرچه صندل صندل بیشتر باشد و تنها نازک تر باشد, سرباز از رتبه بالاتری برخوردار است.
صندل های یونان باستان و رومی
مدتی بود کفش صندل در اروپا مسلط می شد. آنها طبق سبک های روحانی, نظامی, نخبه و دهقانان ساخته شده اند.
در سرزمین های سلتی کفشهای بافته و راحت و راحتی وجود داشت که اغلب از چوب ساخته می شدند. آنها به سرعت کفش دهقانان و فقرا شدند.
قرون وسطی (476 - 1453)
اگرچه قرون وسطایی دوران تاریکی در نظر گرفته می شود, اما در این زمان بود که بسیاری از روند جدید کفش و مد ظاهر شد. پاشنه پا کشف شد و در ابتدا فقط توسط مردان پوشیده شد. همچنین, کفش های اشاره شده, اولین سازه های کفش و یک ساختار اولیه گودایار ظاهر شد.
در آغاز قرون وسطی, اسپادریل ها زز پیرنه ها به اروپای مرکزی آمدند و بسیار محبوب شدند. این کفش ها زز بوم جوت ساخته شده, سبک و راحت بودند, اما در آب و هوای گرم پوشیده می شدند, به همین دلیل آنها به شمال اروپا نرسیدند.
نظرات
ارسال یک نظر